kələfçə

is.

1. İp, sap dolamaq və ya dolanmış ipi sarğıdan açmaq üçün alət; sarğac, fırlanqıc. İtirmişəm kələfçənin başını; Tapanmıram üzüyümün qaşını. . Şəhriyar.

2. Kələf.

◊ Kələfçəsi qarışmaq – işi çətinləşmək, dara düşmək. Kələfçəsi pırtlaşıq (pırtlaq) düşmək – bax kələfçəsi qarışmaq. İşi çəlpəşik olan, kələfçəsi pırtlaq düşən, dardan qurtarmaq istəyənlər . . gəlib <Sayalını> tapardılar. M. C..